Najnowsza
książka J. L. Wiśniewskiego to zbiór kilkunastu esejów. Autor we właściwym dla
swojej twórczości subtelnym stylu porusza wiele często kontrowersyjnych tematów,
takich jak np. odmienna orientacja seksualna, czy bycie odpowiedzialnym za
wykonywanie kary śmierci.
Książka,
mimo, iż niewielka objętościowo swoją zawartością z całą pewnością skłania do
refleksji i pochylenia się nad kwestiami, w które zwykle nie lubimy się zagłębiać
z różnych powodów.
J.L.
Wiśniewski z ogromną wnikliwością wsłuchuje się w opowieści snute przez
bohaterów poszczególnych tekstów. Nie ocenia on jednak swoich interlokutorów,
ani nie osądza wyborów, jakich dokonali. W sposób niezwykle subtelny ukazuje jedynie,
z czym zmagają się na tle wydarzeń i sytuacji, w jakich się znajdują.
W
„Spowiedzi niedokończonej” opisana została cała gama ludzkich emocji, a także
różnorodne, niestety nie zawsze pozytywne, przewartościowania dokonujące się we
współczesnym, mocno zdominowanym przez rozwój szeroko pojętej technologii
świecie. Bohaterowie tego zbioru są z jednej strony pełni nostalgii, z drugiej
zaś buntu na to, co ich otacza…
Zbiór ten jest subtelnym wsłuchaniem się autora w różnorodne głosy jednostek ludzkich. Lekturą, na którą każdy czytelnik powinien spojrzeć przez własny pryzmat, do czego oczywiście Was zachęcam.
Zbiór ten jest subtelnym wsłuchaniem się autora w różnorodne głosy jednostek ludzkich. Lekturą, na którą każdy czytelnik powinien spojrzeć przez własny pryzmat, do czego oczywiście Was zachęcam.
Publikacja
ta jest według mnie także obrazem ludzkiego zagubienia oraz wewnętrznej
niepewności jednostki w dzisiejszym zapędzonym, właściwie nie wiadomo dokąd,
świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz