Boże Narodzenie 2016.

Ciepłe życzenia dla każdej i każdego z Was.

Pięknie dziękuję wszystkim, którzy tutaj zaglądają i mam nadzieję, że zostaniecie ze mną na bardzo długo :).

Miłość na dwa głosy

W wrześniu 2016 roku trafiła w ręce czytelników najnowsza książka znanego na całym świecie mówcy motywacyjnego Nicka Vujicic’a, tym razem do pracy nad książką zaprosił on swoją żonę Kanae. „Miłość bez granic” jest więc pisana na dwa głosy, z jednej strony poznajemy historię z perspektywy Nicka, drugie spojrzenie należy natomiast do Kanae.

W niniejszej książce opowiedzieli oni historię swojej znajomości poczynając od pierwszego zdawać by się mogło przypadkowego spotkania, aż po dzień dzisiejszy, gdy są małżeństwem i rodzicami dwóch synów.

W publikacji tej znajdujemy sporo odniesień do wiary oraz obecności Boga w życiu państwa Vujicic’ów, gdyż dla obojga duchowa sfera ludzkiej egzystencji jest niezwykle ważna.

W sposób bardzo otwarty Nick i Kanae opowiadają o swoich poszukiwaniach miłości i związanych z tą kwestią wzlotach i upadkach. Mówią także o swoich obawach, wątpliwościach i rozczarowaniach, jakich doświadczyli na drodze ku obecnemu szczęściu.

Książka ta może być promykiem nadziei oraz zachętą do bycia cierpliwym i nie poddawania się dla wszystkich tych, którzy wciąż poszukują swojej drugiej połówki. Oprócz poruszanych przez autorów poważnych tematów nie brakuje tutaj również zabawnych czy romantycznych wspomnień, które stały się ich udziałem.

Publikacja wzbogacona została także zdjęciami z prywatnego archiwum Vujicic’ów, które dodatkowo ubarwiają całość.

Jeśli chcecie przeczytać książkę traktującą o miłości, rodzinie, marzeniach i wartościach chrześcijańskich, na których bardzo mocno osadzone jest życie Vujicic’ów ta książka zdecydowanie jest dla Was.

„Miłość bez granic” jest według mnie pewnego rodzaju poradnikiem, który może ułatwić czytelnikom odkrycie tego, czego tak naprawdę pragną w swoim życiu. Książka ta w pewien sposób prowadzi nas po ścieżce, ku szczęściu ukazując ją przez pryzmat doświadczeń dwóch osób zmagających się z niemałym, choć odmiennym bagażem przeżyć i doświadczeń.

Pozycja ta, choć z całą pewnością warta uwagi według mnie nie powinna jednak być traktowana całkowicie bezkrytycznie czy też jako swoista instrukcja obsługi szczęścia/związku/partnera etc.

Zaznaczyć należy również, iż jest to pozycja specyficzna ze względu na swoje bardzo częste odniesienia do Boga, wiary i wartości chrześcijańskich, co dla niektórych może mieć istotny wpływ na odbiór niniejszej lektury.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *

Nabytki listopadowe.

 Witam Was na początku grudnia. Chciałam Wam pokazać, co nowego na półkach. W tym miesiącu uzbierało się 23 nowe książki.

  Zacznę od moich zakupów:

1) Eric Emmanuel Schmitt - Noc ognia (Wydawnictwo Znak)
2) Monika Szwaja - Anioł w kapeluszu (Księgarnia PanTomasz)
3) Magda Stachula - Idealna (Empik)
4) Edyta Świętek - Noc perseidów (Matras)
5) Agnieszka Tomczyszyn - Ezotero. Moje przeznaczenie (Księgarnia PanTomasz)
6) Izabella Frączyk - Siostra mojej siostry
7) Krystyna Strączek - Mamy z innej planety (Wydawnictwo Znak)
8) Anna Mateja - Cud w medycynie (Wydawnictwo Literackie)
9) Anna Klejzerowicz - List z powstania (zakup w supermarkecie Dąbrówka)
10) Ismet Prcić - Odłamki (Księgarnia PanTomasz)

Teraz czas na zakupy Daniela:

11) Patrick Modiano - Nawroty nocy (Wydawnictwo Znak)
12) Maria Ulatowska, Jacek Nawrocki - Pokój dla artysty (promocja w Księgarni BookBook)
13) Andrew Murray - Zagadki tolkienowskie (Matras)
14) Jarosław Kamiński - Wiwarium (promocja w Tesco)
15) Joseph Conrad - Jądro ciemności (Księgarnia PanTomasz)
16) Mirosław Plepka, Michał Pruski - Czarny czwartek (Księgarnia PanTomasz)

  Na koniec nowości otrzymane od Wydawnictw do recenzji:

17) Monika Sawicka - Za rok o tej porze (Replika)
18) Kazimierz Kiljan - Zielarka z Bukowej góry (Poligraf)
19) Beata Tadla - Czego oczy nie widzą (Rebis) -> recenzja
20) Magdalena Witkiewicz - Pracownia dobrych myśli (Filia)
21) Antologia - Księgarenka przy ulicy Wiśniowej (Filia)
22) Joanna Szarańska - Kocha, lubi, szanuje (Czwarta Strona)
23) Remigiusz Mróz - Świt, który nie nadejdzie (Czwarta Strona).

  Przy 23 książkach 7 jest recenzenckich, natomiast cała reszta to zakupy własne. Na ten czas nie zanosi się na szaleństwo tym bardziej, że na półkach jest 1615 książek.

Zaproszenie do udziału w konkursie.

Dziś chciałabym zaprosić Was do wzięcia udziału w konkursie organizowanym przez magazyn FANBOOK. Szczegóły znajdziecie na poniższej grafice:

Życie na równi pochyłej...

Mimo, iż Jennifer Weiner ma już na swoim koncie sporo pozycji, to książka „Prosto w dół” jest pierwszą jej autorstwa, jaką przeczytałam.

Bohaterką powieści jest Alison Weiss, trzydziestokilkuletnia żona i mama, która zarabia pisząc artykuły na bloga.

Praca, która miała być dodatkowym zajęciem staje się właściwie źródłem utrzymania, przez co nasza bohaterka ma coraz mniej czasu dla swojej córki Eloizy, która wymaga szczególnej uwagi.

Na dalszy plan stopniowo schodzi również jej relacja z mężem Davidem, co skutkuje tym, iż małżonkowie coraz bardziej się od siebie oddalają. Alison nie ma też ani odrobiny czasu dla siebie samej, nie wspominając już o rodzicach, którzy również oczekują od niej pomocy i zaangażowania w ich życie, ponieważ ojciec, który do tej pory dzierżył stery w rodzinie zapada na chorobę Alzheimera, matka natomiast zupełnie nie potrafi znaleźć się w tej sytuacji.

Aby podołać temu wszystkiemu kobieta zaczyna brać leki przeciwbólowe przepisane przez lekarza po urazie kręgosłupa. Jednakże stopniowo ilość zażywanych przez nią różnego rodzaju tabletek staje się coraz większa, a odstępy czasowe między kolejnymi dawkami są coraz mniejsze.

Pewnego dnia oczekując na kontrolną wizytę swojej córki u pediatry, w jednej z wyłożonych w poczekalni gazet Alison natrafia na test dotyczący uzależnień. Kiedy zaczyna go rozwiązywać uświadamia sobie, iż udzielane przez nią odpowiedzi są w większości pozytywne… Wtedy zapala jej się czerwona lampka czy aby nie przesadza z lekami.

I chociaż niestety lampka ta zapala się w głowie Alison kilkakrotnie to niestety zawsze na krótko, a lekomania nieubłaganie postępuje. W związku z powyższym kobieta wikła się w coraz gęstszą siec kłamstw i różnego rodzaju kombinacji, a także popada w coraz większe długi, gdyż nie jest już w stanie żyć bez leków każdego dnia…

Ostatecznie cała prawda o nałogu naszej bohaterki wychodzi na jaw i trafia ona do kliniki odwykowej gdzie, gdy tylko odrobinę dochodzi do siebie stanowczo stwierdza, iż nie jest uzależniona i w ogóle nie powinna znaleźć się w takim miejscu.

Obserwujemy proces początkowego samo zaprzeczania, a następnie żmudnego i powolnego dochodzenia do bolesnej prawdy o tym, że jednak jest się uzależnionym i walki o powrót do normalnego życia.

Jennifer Weiner w sposób niezwykle dobitny ukazała w swojej książce zarówno studium nałogu, jak również podkreśliła, iż może w niego wpaść każdy bez względu na status majątkowy, społeczny, rodzinny czy też jakikolwiek inny.

Bowiem nie zawsze czyjś świat, choć na zewnątrz wygląda na poukładany wewnątrz jest równie stabilny i kolorowy jak nam się wydaje.

Postać Alison ma za zadanie uświadomić nam między innymi to, iż nie ma ludzi niezastąpionych, a granica między wspomaganiem nastroju czy efektywności ludzkich działań, a uzależnieniem jest naprawdę bardzo cienka, a co za tym idzie niezmiernie łatwo ją przekroczyć.

Powieść zdecydowanie jest warta uwagi, gdyż tematy w niej poruszone, chociaż są z całą pewnością trudne to niestety również niezmiernie aktualne.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *

Za kulisami...

Już niebawem, bo 22 listopada na rynku wydawniczym ukaże się najnowsza książka Beaty Tadli, znanej i lubianej dziennikarki telewizyjnej, która jak dowiadujemy się z „Czego oczy nie widzą…”, swoją przygodę z mediami rozpoczęła na antenach radiowych.

Publikacja ta jest zbiorem wspomnień autorki, z pracy nie tylko na antenach radiowo-telewizyjnych, choć i temu poświecono sporo uwagi. Jednakże jak sugeruje podtytuł - Opowieści z życia (poza)telewizyjnego - pani Beata uchyliła przed czytelnikami rąbka tajemnicy na temat tego, co dzieje się poza zasięgiem kamer i mikrofonów, a dzieje się naprawdę dużo.

Mamy okazję prześledzić zawodową ścieżkę, jaką przemierzyła autorka. Pani Beata w sposób bardzo otwarty i szczery opisuje wzloty i upadki, z jakimi przyszło jej się zmierzyć na tym polu.

Uświadamia czytelnikowi, iż praca dziennikarza wcale nie jest wyłącznie lekka, łatwa i przyjemna. Owszem niesie ze sobą mnóstwo satysfakcji, kiedy np. pomaga się ludziom, lecz także niebywały bagaż doświadczeń i emocji, gdy trzeba relacjonować toczącą się za plecami wojnę, albo informować widzów o tragicznych wydarzeniach, które zdarzyły się przed momentem, o czym zupełnie niespodziewanie informuje prezentera głos w telewizyjnej słuchawce.

Książka Beaty Tadli oprócz tego, że ukazuje blaski i cienie medialnego życia, a co za tym idzie ogromnej popularności, która przejawia się w sposób zarówno pozytywny jak i negatywny, o czym dowiecie się z kart „Czego oczy nie widzą…”, zawiera również całe mnóstwo zabawnych anegdot oraz opisów wzruszających, irytujących czy też mrożących krew w żyłach momentów, z jakimi wielokrotnie pani Beacie przyszło się zmierzyć na antenie i poza nią, gdyż jak sama pisze praca dziennikarza nie należy do takich, którą zostawia się przysłowiowo „za drzwiami” miejsca, gdzie się pracuje.

Jest to także opowieść o rodzinie, przyjaźni, wewnętrznym dojrzewaniu do nie przejmowania się plotkami na swój temat oraz stawiania czoła hejtowi. O byciu dla innych, lecz także dbaniu o swoją prywatność. Nie sposób nie wyczytać z niej również ogromnej pasji, jaką dla pani Beaty stanowi jej praca, a dzięki takiemu połączeniu dziennikarka wciąż chce się rozwijać i otwiera się na nowe wyzwania.

Polecam Wam tę wielobarwną opowieść o kobiecie nie tylko ze szklanego ekranu, lecz również o przyjaciółce, matce i partnerce pełnej pasji i nieustającego apetytu na życie, która uważa zmiany za nieodłączną część ludzkiej egzystencji, ponieważ, mimo, że czasem bywają one trudne do zaakceptowania, zawsze niosą one ze sobą jakiś mowy początek. 

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *

20 Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie (niedziela)

  Po bardzo pracowitej sobocie przyszedł czas na nieco spokojniejszą niedzielę. Nasz dzień zaczęliśmy od spokojnego obchodu i przywitania się ze znajomymi ludźmi z wydawnictw, by potem podejść do pana Stefana Turschmida:

  Oczywiście nie zabrakło wpisu w najnowszej książce pana Stefana oraz drugiego wpisu do niespodzianki, która już znalazła się w odpowiednich rękach pewnej sympatycznej blogerki.

  Nieopodal na stoiskach Wydawnictw Prószyński i Znak podpisywały swoje książki dwie autorki: Lucyna Olejniczak oraz Magdalena Parys:

  Nasze kolejne kroki skierowaliśmy w stronę stoiska Wydawnictwa Czwarta Strona. Tam jak zwykle kolejne znajome osoby: Tomek Radochoński, Marta Mrowiec oraz nasza przyjaciółka byli u pani Natalii Sońskiej:

  Po spotkaniu z panią Natalią odbyło się spontaniczne spotkanie blogerek ubranych na czarno. Oprócz mnie były: Ania Rychlicka-Karbowska z bloga Myśli i słowa wiatrem niesione (Soy-Como-El-Viento), Natalia Łubińska z bloga Recenzje Natalii, nie tylko książkowe oraz Angelika Ślusarczyk z bloga Tylko magia słowa:

  W tym czasie już zdążył zebrać się spory tłum do Remigiusza Mroza tym razem na stoisku Wydawnictwa Filia:

  My w tym spotkaniu nie uczestniczyliśmy, gdyż spotkaliśmy się z autorem dzień wcześniej. Udaliśmy się więc w tym czasie do stoiska Wydawnictwa Świat Książki, gdzie swoje książki podpisywali Marcin Szczygielski i Tomasz Raczek:

  Kolejnym punktem programu było stoisko Wydawnictwa Od Deski Do Deski, gdzie swoje książki podpisywała Sylwia Chutnik, która wpisała się nam w najnowszej książce "Smutek cinkciarza":

  Po tym spotkaniu udaliśmy się do stoiska Wydawnictwa Wielka Litera, gdzie swoje książki podpisywał Marcin Meller:

 

  Jak zawsze nie mogło nas zabraknąć na spotkaniu z Katarzyną Grocholą. Tym razem na pamiątkę mamy dedykację:

  Kolejnym naszym przystankiem było stoisko Wydawnictwa Novae Res, gdzie swoją najnowszą książkę podpisywała Magdalena Knedler. W tym miejscu także nie mogło zabraknąć znajomych blogerów, gdzie prym wiódł Tomasz Radochoński, a w raz z nim Marta Mrowiec, Anna Sawicka-Banaszkiewicz oraz Przemysław Garczyński:

 

 

  To zdjęcie zasługuje na szczególny komentarz. Uchwycony moment, do którego można dodać następującą wypowiedź Magdaleny: "Tomek ja Cię kiedyś uduszę" i pokorną odpowiedź Tomka: "Tak Magdo masz rację". O czym rozmawiali nie mam pojęcia :) .

  Po tym spotkaniu udaliśmy się na krótką przerwę na kawę i coś do zjedzenia. Po przerwie z nowymi siłami ruszyliśmy dalej. Pierwsze kroki skierowaliśmy do Moniki Sawickiej, która na stoisku Wydawnictwa Replika podpisywała swoje książki:

  Na kolejne spotkanie udaliśmy się do Agnieszki Walczak-Chojeckiej (nieopodal swoje spotkanie zakończył Remigiusz Mróz, który po raz kolejny dla swoich czytelników poświęcił prawie 4 godziny (podobnie jak dzień wcześniej)):

   Po tym wesołym spotkaniu poszliśmy do stoiska Wydawnictwa Replika, gdzie swoje książki podpisywały znajome autorki Monika Orłowska oraz Joanna Sykat, które zostawiły nam taki oto ślad:

  Kolejnym punktem programu miało być spotkanie z panią Basią Rosiek, jednak w tym roku nie udało się spotkać. Nieco rozczarowani ruszyliśmy dalej. Nasze kroki skierowaliśmy do stoiska Czarnej Owcy, gdzie swoje książki podpisywała Joanna Opiat-Bojarska:

  Nie omieszkaliśmy się spotkać z Piotrem Zychowiczem (w Warszawie nie udało się spotkać, chociaż się mijaliśmy):

  Kolejnym spotkaniem było spotkanie z panią Anną Dziewit Meller:

  Niestety przegapiliśmy spotkanie z panią Eleanor Catton, które się bardzo szybko skończyło. Jednak udało nam się spotkać ze znajomymi Izabelą i Zbyszkiem Frączykami. Jak zawsze wszyscy się na to spotkanie ucieszyli. My ruszyliśmy dalej na spotkanie z panem Olgierdem Łukaszewiczem:

  Następnym punktem programu było spotkanie z Małgorzatą Wardą, z którą kilka razy mijaliśmy się w targowych alejkach:

  Powyżej zdjęcie książki w której podpisała się Małgorzata Warda, a wcześniej wpisały się Magdalena Witkiewicz oraz Izabela Sowa. To był już prawie koniec Targów. Pozostało nam tylko jeszcze jedno spotkanie z panią Kingą Rusin:

  I to już koniec naszej relacji targowej. A na koniec osobliwa migawka. Właśnie w taki sposób kończy się Targi Książki w Krakowie: